"Świat piękny i bardzo różny..."

Spacerując po Inwałdzkim Parku Miniatur zatrzymujemy się przy miniaturze mostu w Mostarze. Choć nigdy w Mostarze nie byliśmy, to miniatura tego mostu przykuła naszą uwagę. Oryginalny kamienny most łączy dwie części miasta. Mówi się również, że jest łącznikiem Wschodu z Zachodem. Można także powiedzieć,że jest łącznikiem chrześcijaństwa z islamem. Był również swoistym łącznikiem katolickich Chorwatów z prawosławnymi Serbami. Coś co przez stulecia łączyło, tak naprawdę zniszczyła armia chorwacka w czasie wojny zwanej bośniacką. Dzięki staraniom UNESCO i Banku Światowego w 1995 roku  ten kamienny symbol miasta postanowiono odbudować. Jest taka tradycja w tym pięknym mieście, że młodzi mężczyźni skaczą z niego do rzeki, by udowodnić swoją męskość. Przecież skok z wysokości 24 m, może grozić kalectwem lub śmiercią. Te skoki są atrakcją turystyczną tego miasta. 

Kierując się w stronę Starego Rynku mijaliśmy budynek Ossolineum.  Osolineum swoje początki ma we Lwowie. Jego założycielem był Józef Maksymilian Ossoliński. Gdy Polaków wysiedlono ze Lwowa, Zakład przeniesiono do Wrocławia... Przez cały czas swojego  istnienia Ossolineum zbierało wszelkie zbiory dotyczące humanistyki polskiej oraz słowiańskiej... To właśnie wrocławskie Ossolineum posiada rękopisy dzieł m.in: Mickiewicza czy Reymonta.  Zbiory Ossolineum liczą ok 2000000 sztuk, są to rękopisy, rysunki, starodruki, medale, monety, pieczęcie...

Coś nas ciągnęło w stronę wrocławskiego rynku. Może przyciągała nas magiczna atmosfera panująca w tym miejscu. Na rynku tego starego miasta stoi imponujący swoimi rozmiarami ratusz. Swoją historią sięga 1299 roku. To wtedy postawiono pierwszą budowlę. Nie była ona tak duża jak ta obecna. Ówczesna rada miejska zbierała się w kamienicy nr.30. To tam postanowiono wybudować stałą siedzibę dla rajców miejskich. Fasada ratusza jest pięknie zdobiona. Ratusz pełnił również funkcje sądowe. Musiała być w nim również sala sądowa, gdzie odczytywano wyroki. Przed ratuszem stoi figurka małej niedźwiedzicy, która ma bardzo wytarty od pocierania język. Płaskorzeźby umiejscowione przy oknach przyciągają wzrok. Przez jakiś czas budowla niszczała.  Pod koniec XIX wieku ta dziś piękna budowla doczekała się upragnionej renowacji, a dokonał jej Ludecke. Dodając nową paradną klatkę schodową czy poprawiając zniszczone sterczyny. Kolejna renowacja nastą

Spacerując po Wrocławiu naszą uwagę przykuł pewien kościół. Ta przepiękna świątynia jest obecnie katedrą greckokatolicką. Pierwotnie kościół miał trójnawową halę i posiadał jedno lub dwa przęsła. To tutaj spoczywają szczątki Henryka Pobożnego, który był fundatorem pierwotnej świątyni. Do gotyckiej fasady dobudowano barokową kaplicę Hochbergów. Obecnie służy grekokatolikom. To kościół bazylikowy, trójnawowy, posiadający pięcioprzęsłowy korpus  oraz jednonawowe sześcioprzęsłowe prezbiterium, które kończy się trójbocznie. To jeden z niewielu kościołów, które nie ucierpiały w czasie wojny. Dopiero rok 1945 spowodował jego znaczne zniszczenia.  Świątynia ma 77,5 m dług., 22 szer. oraz 23 m wysokości. Do tego kościoła w nie typowy dla Europy sposób przylegają zabudowania dawnego klasztoru. Bo przylegają do kościoła od północnej strony.