Kościół Bernardynów w Krakowie.

U stóp wzgórza wawelskiego swoje podwoje rozpostarł klasztor Ojców Bernardynów, są odłamem franciszkanów. Przybyli do Krakowa w 1453 roku.Fundatorem kościoła, który stał tu wcześniej był kard. Zbigniew Oleśnicki, podarował on w imieniu swojego brata Jana, ziemie leżące u stóp wzgórza wawelskiego. 

Potop szwedzki przyczynił się do znacznych zniszczeń w kościele, a wojska szwedzkie praktycznie zrównały z ziemią klasztor ojców Bernardynów. Zakonnicy nie poddali się i wraz z opuszczeniem wojsk  szwedzkich Krakowa, przystąpili do odbudowy swojej świątyni. Zajęło im to z przerwami ok.21 lat. 

W 1680 roku oba obiekty uroczyście poświęcono. Od tamtej pory świątynia nie ulegała jakiejś znacznej przebudowie. Po 1848 roku klasztor krakowski został przyłączony do prowincji galicyjskiej, a w niej prym wiódł klasztor lwowski, przez co ten w Krakowie stracił na znaczeniu.

Bernardyni obdarzają kultem Świętą Katarzynę oraz Świętego Bernarda ze Sieny. Z zapisków klasztornych wynika, że 1500 roku część zakonników wzięła udział w krucjacie przeciwko Tatarom." Krucjata " w której wzięli udział zakończyła się na przedmieściach miasta pobiciem mieszkających tam Żydów, być może wzięto ich za Tatarów.