"Świat piękny i bardzo różny..."

Przechadzając się po Parku łazienkowskim, natknęliśmy się na pomnik Fryderyka Chopina. Idąc dalej tym pięknym parkiem, tak naprawdę nie opodal pomnika Chopina w małym zaułku stoi sobie pomnik innego Wielkiego Polaka, a mianowicie Henryka Sienkiewicza. Dwóch Wielkich, którzy za życia nigdy się nie spotkali, tutaj stoją prawie obok siebie.    Co roku w Parku Łazienkowskim odbywają się koncerty chopinowskie można posłuchać przepięknej muzyki. My jak spacerowaliśmy tym parkiem, pełną parą odbywały się przygotowania do takiego koncertu.  Nas interesował pomnik drugiego z Wielkich Polaków jak był Henryk Sienkiewicz. Każdy z nas czytał jego powieści, może nie raz, może po kilka razy. Kilka razy przeczytałam " Trylogię " czy "Rodzinę Połanieckich".  Choć Sienkiewicz i Chopin nigdy się nie spotkali, To ich pomniki stoją jeden nieopodal drugiego. 

Bielawa maleńkie miasteczko na Dolnym Śląsku, to tutaj znajdziemy prawdziwą perełkę, a jest nią ten właśnie kościół. Świątynia, którą dziś możemy podziwiać stoi na miejscu kilku wcześniejszych. Był nawet w rękach ewangelików. Obecny kościół zaprojektował pochodzący z Wrocławia, a mieszkający w Bielawie Alexis Langer.  Gdy po raz pierwszy go zobaczyłam pomyślałam widzę krakowski kościół mariacki, taki jest do niego podobny tylko brakuje mu drugiej wieży.  Świątynia została zbudowana w stylu neogotyckim, jakże modnym w XIX wieku, o neogotyku przypominają strzelista wieża oraz sklepienie.  Kościół urzekł mnie prostotą czy wręcz ascetyzmem. Taki sam ascetyzm był w gotyku. 

Jest na Dolnym Śląsku malowniczo położony trochę tajemniczy ogród. W ogrodzie tym rosną różnorodne kwiaty, urokliwe krzewy.  Trochę przypomina ten z książki, też jest tajemniczy, a co za tym idzie magiczny. Czuć zapach piwonii, czy lilii.  Ta kwitnąca piwonia kusiła swoim zapachem, przyciągała mnóstwo owadów.  Tam jest kilka takich małych magicznych i trochę tajemniczych ogrodów. 

Kalwaryjska Bazylika, to przepiękna świątynia położona na szczycie góry. Bernardynów na te ziemie sprowadził Mikołaj Zebrzydowski, chciał tutaj utworzyć coś na kształt miejsca pasyjnego. Gdy przyjechaliśmy na parking przed bazyliką, pogoda nie zachęcała do wyjścia z samochodu, było ponuro i bardzo chłodno.    To właśnie kalwaryjską bazylikę ukochał sobie nasz papież Jan Paweł II, to przed oblicze kalwaryjskiej pani będąc dzieckiem pielgrzymował wraz z rodzicami. To właśnie oni mu wpoili, tak silną katolicką wiarę. Być może to spowodowało, że został księdzem. Swój obecny wygląd wnętrze bazyliki zawdzięcza Magdalenie Czartoryskiej, była ostatnią wielką fundatorką. Przyczyniła się do rozkwitu tego miejsca. Rzesze pątników przychodziły i przychodzą nadal przed oblicze kalwaryjskiej pani by prosić o wyzdrowienie lub inne łaski. Świątynia jest w stylu manieryzmu niderlandzkiego. Tutaj aż tak bardzo nie razi mnie barokowe wnętrze. Może dlatego, że to barokowe wnętrze nie przytłacza, tak jak w